آیا عبارت "مگه ما اومدیم دنبالتون؟" رو از کارشناسان مرکز در زمان پیگیری درخواست های کاری مرتبط شنیده اید؟

به کررات شخصا مواجه شده ام با دوستانی که برای پیگیری کارها و فعالیت های مرتبط با اخذ تایید صلاحیت به مرکز ملی تایید صلاحیت مراجعه کرده اند و در پاسخ به سوالات و ابهامات و گله از نحوه اجرای فعالیت های ارزیابی شرکت خود و زمان بر بودن آن و بعضا تصمیات اتخاذ شده، از کارشناسان مرکز ملی عبارت “مگه ما اومدیم دنبالتون؟” رو شنیده اند.

این عبارت یعنی همینی که هست رو باید بپذیرید و مرکز مسئولیتی در قبال رفتار خود با ذینفعان و مراجعه کنندگان که نهاد های ارزیابی انطباق متقاضی تایید صلاحیت از این مرکز است را ندارد.

مرکز ملی به جای شفاف شدن روندهای ارزیابی و تایید صلاحیت خود، تدوین راهنما برای بیان الزامات و خواسته های بیش از الزامات مندرج در معیار ارزیابی،این امکان را برای کارکنان خود فراهم نموده که با نگاه بالا به پایین و رفتارهای یک طرفانه ارباب رعیتی با متقاضیان تایید صلاحیت زمینه دادن همچین پاسخ هایی را فراهم نموده است.

نهادهای ارزیابی انطباق به واسطه الزامات مرتبط با ارائه خدمات بازرسی برای حوزه های استانداردهای اجباری مجبور به مراجعه به تنها نهاد تایید صلاحیت ملی کشور هستند که به واسطه طی فرآیند پر ابهام تایید صلاحیت پس از گذر زمان بسیار طولانی در نهایت به اخذ تایید صلاحیت در حوزه مورد تقاضا نائل شوند. این موضوع هزینه های بالایی را به شرکت های نوپا که در جهت اشتغال زایی و استفاده از توان نیروی انسانی متخصص راه اندازی شده را نیز در پی دارد.

این مرکز باید به دنبال برآورده سازی الزامات استاندارد 17011 برای اجرای فعالیت های ارزیابی انطباق خود باشد و آن دسته از اطلاعات راهنما برای نهای متقاضی تایید صلاحیت را در دسترس قرار دهد مثلا:

– مطابق بند 4-6 استاندارد 17011 با عنوان ایجاد طرح های تایید صلاحیت، این مرکز باید قواعد، فرایندها، مدارک راهنما را مدون ساخته و از آن ها برای فرآیندهای تایید صلاحیت استفاده نماید که در صورت وجود چنین مدارکی و اطلاع رسانی به ذینفعان خود، ابهامات در خصوص فرایند تایید صلاحیت و سلیقه ای برخورد کردن در فعالیت ها به حداقل ممکن خواهد رسید،

– مطابق بند های 6-1-3-3 الی 6-1-3-6 استاندارد 17011 در خصوص آموزش و پایش عملکرد ارزیابان، مرکز باید نیاز های آموزشی ارزیابان را شناسایی نموده و از طریق اجرای یک مکانیزم پایش عملکرد نسبت به بررسی عملکرد ارزیابان حصول اطمینان از صحت اجرای فعالیت ها و برقراری شرایط احراز و شایستگی ایشان نماید، که برای این موضوع با توجه به مشاهدات میدانی، نمی توان شواهدی ارائه نمود. ارزیابان به قدری در ارزیابی های نامسو و سلیقه ای برخورد می نمایند که به نظر می اید هیچ کنترلی بر رفتار ایشان وجود ندارد.

– در جای جای استاندارد 17011 مثلا بند های 7-6-6-ب و 7-7-5 از عبارت “بدون تاخیر بی مورد” و عبارت “به صورت مکتوب” در خصوص ارائه گزارش ارزیابی انجام شده و تصمیم گیری در خصوص پرونده تایید صلاحیت، صحبت به میان اورده است و این یعنی زمان بندی برای ارزیابی شرکت ها به چه میزان اهمیت دارد، لذا کارکنان مرکز و تیم های ارزیابی باید به این موضوع بیش از پیش حساس باشند، نه اینکه شرکتی مثلا از سال 98 ثبت درخواست نموده، و در فرودین 1401 مورد ارزیابی قرار گرفته و تا مرداد 1401 یعنی حدود 5 هنوز تکلیف پرونده ارزیابی مشخص نشده است. یا اینکه سرازیاب ارزیابی را به اتمام رسانده است ومهلت زمانی رفع عدم انطباق ها هم پایان یافته شرکت ارزیابی شده مستندات رفع عدم انطباق را ارائه نموده و سرارزیاب از طریق پیام واتس آپی یک عدم انطباق جدید برای تکمیل شدن پرونده اعلام نموده است؟؟؟ 

سرپرست محترم مرکز ملی تایید صلاحیت طی برگزاری جلسه با کارکنان مرکز، این مرکز را قلب سازمان ملی استاندارد ایران معرفی کرده اند و عنوان داشته اند “رشد و بالندگی سازمان ملی استاندارد از مسیر دقت و سرعت در اعتبار بخشی مرکز خواهد بود” امید است با بررسی عمیق نواقص و موضوعات مرتبط با فرآیند های تایید صلاحیت و اصلاحات ساختاری و تامین منابع مناسب برای این مرکز، اقدامات موثری صورت پذیرد.